Stromen, 19 juli 2007
Europese Commissie bepaalt positie over biobrandstoffen met conferentie
Brussel, Een grote delegatie energieministers vanuit de hele wereld nam op 5 en 6 juli deel aan de Internationale Conferentie over Biobrandstoffen, georganiseerd door de Europese Commissie. Onder de sprekers ook de Braziliaanse president Lula da Silva die zijn gehoor voorhield dat biobrandstoffen de sleutel zijn tot een eerlijker, schonere en minder gevaarlijke wereld.
Een grote zwarte man in djellaba, drukke Chinezen in identieke confectiepakken, een stel hanige Brazilianen. Als je het al niet wist, kon je het in de lobby van het Charlemagne gebouw van de Europese Unie wel zien: de Europese doelstelling om over drie jaar 5,75 procent biobrandstof aan de benzine en diesel toe te voegen en in 2020 zelfs 10 procent, heeft wereldwijde gevolgen. Zo zijn in Indonesië plannen in de maak om een gebied zo groot als Spanje vrij te maken voor palmolieplantages. Zo winstgevend wordt de handel geschat.
De Europese Commissie wil in februari volgende jaar met regels komen voor de teelt van biobrandstoffen om ongewenste neveneffecten te voorkomen. Daaraan voorafgaand organiseerde de Commissie een conferentie om de standpunten te vernemen van producenten van ethanol en biodiesel, van internationale handelsdeskundigen, van onderzoekers, ecologen en natuurlijk veel politici. De Commissie ziet biobrandstoffen als een manier om de CO2 emissies van de transportsector te verminderen. Dat is hard nodig, want transport is verantwoordelijk voor ongeveer een derde van de uitstoot aan broeikasgassen en de sector zal naar verwachting alleen maar groeien.
Voor de teelt van 10% van de Europese brandstofbehoefte is naar schatting 70 procent van de Europese landbouwgrond nodig. Europa is dus voor zijn biobrandstof grotendeels op import aangewezen en dat is ook een bewuste keus van de Commissie. Maar daarmee opent zich een heel scala aan Œuitdagingen¹, zoals dat eufemistisch heet. Want hoe is de door de Commissie geëiste duurzaamheid van de productie te garanderen? Hoe te voorkomen dat er regenwoud voor gekapt wordt, of dat de lokale bevolking er voor moet wijken? En hoe weet je zeker dat de energiegewassen niet de plaats hebben ingenomen van voedselproductie?
Eurocommissaris voor energie, Andris Piebalgs vertelde dat volgend jaar februari een zogenaamde duurzaamheidsstandaard zal worden voorgesteld waaraan alle geïmporteerde biobrandstoffen zullen moeten voldoen. Daar wordt nu achter de schermen hard aan gewerkt. Het is overigens uitdrukkelijk niet de bedoeling om de import te bemoeilijken. Verschillende sprekers uit Azië, Afrika en Zuid-Amerika hadden er al op aangedrongen om de importheffingen op biobrandstof te laten vervallen om hen een beter ingang tot de Europese markt te geven. Alleen de voorzitter van de Europese vereniging biobrandstoffabrikanten eBio, Ramon de Miguel, toonde zich voorstander van een importheffing. Maar dat was niet verrassend.
Verder heeft de Commissie hoge verwachtingen van de ontwikkeling van zogenaamde tweede generatie biobrandstoffen. Die worden van bijvoorbeeld grassen en hout(resten) gemaakt, waardoor er minder concurrentie is met voedselgewassen. Een interessante ontwikkeling die zich nu in het stadium van laboratoriumonderzoek en veldtesten bevindt. Er is nog veel onderzoek voor nodig om daar een industrie mee op te bouwen. In een eerder onderzoeksprogramma (het zesde Kaderprogramma) heeft de Commissie er 50 miljoen Euro voor vrijgemaakt. Chemicus Richard Templer van het Imperial College uit Londen kwalificeerde dat bedrag beleefd maar beslist als ontoereikend en vertelde dat de Amerikaanse overheid er 1 miljard dollar per jaar aan besteedt.
Ondanks alle mitsen en maren heeft biobrandstof ook zijn hoopvolle kanten. ³De oplossing voor energievoorziening, armoebestrijding en klimaatverandering ligt binnen handbereik,² stelde zelfs de Braziliaanse president Lula da Silva, eregast van de biobrandstofconferentie. Brazilië is de grootste producent van bioethanol met een lange historie, die Lula da Silva recht van spreken geeft. De president drong er bij zijn publiek op aan om anders tegen biobrandstof aan te kijken. ³Kijk eens naar Afrika, Latijns-Amerika of Azië. Ze hebben er land, zon en arbeidskracht in overvloed. Het enige dat ze niet hebben zijn gewassen en technologie. Dit gaat niet over winst, maar over mensen nieuwe kansen geven. Het enige risico dat we lopen,² voegde hij er met een spottende glimlach aan toe, ³is dat ze niet langer afhankelijk van ons zijn.² Een ovationeel applaus was zijn deel
copyright © Het Inzicht / Jos Wassink, 2007
