Oorsprong van het leven

Delft Integraal, Juli 2010

Zijn kamer in het gebouw voor Technische Natuurkunde is fris geverfd en vrijwel leeg. Hij formuleert zorgvuldig in een Engels waar het Frans doorheen klinkt. dr. Christophe Danelon (33) is na eerdere betrekkingen aan de universiteiten van Toulouse en Lausanne in Delft neergestreken.

Klik op afbeelding voor .pdf

Hij vindt het opwindend om deel uit te maken van zo’n nieuwe afdeling waar mensen een reputatie hebben op het gebied van de fysica van biologische moleculen en waar expertise aanwezig is over microscopie en spectroscopie. Het lijkt hem een goede omgeving voor zijn grote project: de oorsprong van het leven ontrafelen.

De meeste publicaties van Danelon uit de afgelopen jaren gaan over ionenkanalen. “Dat zijn eiwitten op membranen van levende cellen”, legt hij uit. “Ze zijn van groot belang voor het regelen van ionenstromen, het binnenlaten van voedsel en het uitscheiden van afvalproducten.” Met zijn komst naar Delft, neemt het onderzoek van Danelon ‘een kleine wending’. Hij gaat namelijk op zoek naar de oorsprong van het leven. “Het is goed om flinke ambities te hebben en om grote vragen te stellen. Zelfs een kleine vooruitgang op dit gebied is al een hele prestatie”, licht de bescheiden Fransman toe. Over vijf jaar wil Danelon zijn eerste kunstmatige cel presenteren. Een cel die voedsel gebruikt om in zijn energie te voorzien, die zichzelf kan voortplanten en die in staat is te evolueren. De belangrijkste vraag voor Danelon is hoe een set complexe biochemische moleculen dicht genoeg bij elkaar blijft om te kunnen repliceren. Omgeven door water drijven de moleculen al snel uiteen. Misschien kunnen bepaalde mineralen een rol spelen bij de binding, misschien is ook een tweede membraan nodig dat de cellen bijeen houdt. Daar moet straks na vijf jaar onderzoek meer over bekend zijn. De achterliggende vraag, die naar de moleculaire oorsprong van het leven, is groot genoeg om hem zijn leven lang bezig te houden, schat Danelon. Naast dit fundamentele onderzoek werkt Danelon mee aan het gebruik van liposomen (vetomhulsels) voor medicatie. Medicijnen die omgeven zijn door een liposomenmantel kunnen onopgemerkt door het lichaam bewegen. Door ze te voorzien van een antilichaam zouden de medicijnenbuideltjes zich aan een specifiek weefsel kunnen hechten. Vervolgens zou er een mechanisme in werking moeten treden dat de inhoud vrijmaakt uit het omhulsel. Het kan een manier zijn om medicijnen via de bloedbaan in de hersenen te krijgen.

Delft Integraal 2010.3