Ecorunner II doet langer met een liter

Delta 14, 24 april 2008, wetenschap

Ecorunner II doet langer met een liter

Vorige week reed de vernieuwde Eco-runner II in Lelystad ŽŽn liter op 610 kilometer. Deze zomer moet dat ruim drie maal minder zijn. Veertien studenten halen voor de Shell Eco-marathon alles uit de kast.

De Eco-runner II is weer terug in een kantoortje aan de Stevinweg. Het karretje reikt amper tot de knieën en ziet er van boven uit als een tuitknak in folie. De voorwielen staan naar binnen gekanteld om aan de vereiste spoorbreedte van vijftig centimeter te voldoen, maar toch een klein frontaal oppervlak te houden. De bestuurder zit op de koolstofbodem tegen een schuine rugsteun. In de linkerhand een cruisecontrole met handrem. De rechterhand bedient een stuurknuppel die het achterwiel stuurt en de verplichte claxon.

Ten opzichte van de Eco-runner I (goed voor 1 op 557 kilometer in 2007) zijn er flinke veranderingen getroffen. De carrosserie is nu zelfdragend met een koolstofvezel onderkant en een polyethyleen kap (iets dikker dan de PET-flessen). Het gewicht ging daardoor van vijftig kilogram omlaag naar 35. En minder gewicht betekent minder wrijving, leggen de studenten uit.

Verder is de verbrandingsmotor vervangen door een brandstofcelsysteem met elektromotoren. Een brandstofcel heeft een rendement van ongeveer zestig procent, een goede elektromotor negentig procent. Samen dus ongeveer vijftig procent en dat is een stuk beter dan de maximaal dertig procent rendement van een verbrandingsmotor. Helaas betekent de omschakeling wel extra gewicht aan boord: brandstofcel (tien kilo), motor (één kilo) en tank met metaalhydride (drie kilo) wegen samen ruim het dubbele van de verbrandingsmotor (zes kilo).

Het pakket brandstofcellen levert maximaal 400 watt en is zo groot als een halfje wit. Het levert de stroom voor twee motortjes, die nauwelijks groter zijn dan de dikste (D) batterijen. Samen drijven die via een getande ring het achterwiel aan.

Samengevat zijn luchtweerstand en rolweerstand verlaagd en het rendement verbeterd. Het streven is om bij de Shell Eco-marathon van 22 tot 25 mei in het Franse Nogaro een verbruik van minder dan 1 op 2000 te realiseren. Maar is dat niet een beetje ambitieus, gezien het resultaat in Lelystad?

Teammanager Dante Rogiest denkt van niet. Die meting in Lelystad stelde niks voor, vindt hij, omdat er zonder bovenkap gereden is en omdat er in verhouding veel is opgetrokken. Tim Vercruyssen valt hem van achter de computer bij. Hij is verantwoordelijk voor besturing en testbank en meldt dat de cruisecontrole (gemiddelde snelheid dertig kilometer per uur) nog wat problemen had met de software. Die kan ook alleen maar goed ingesteld worden op de baan. Verder komen er nog koolstofvelgen en gaan de stickers aan de binnenkant van de kap om turbulentie te voorkomen.

++

zie ook website TU