Skip to content


‘Ik heb er geen moeite mee die knop in te drukken’

Delta 36, 29 nov 2007, interview F-16 demovlieger Ralf ‘Sheikh’ Aarts

‘Ik heb er geen moeite mee die knop in te drukken’
Kapitein-vlieger Ralf ‘Sheikh’ Aarts vliegt met zijn Ôgrote stofzuigerÕ demonstraties voor de Luchtmacht. Maar, dat is slechts de helft van het verhaal.

Eerst maar eens je bijnaam, Sheikh. Hoe kom je daar aan?

“Elke vlieger heeft een bijnaam. Ik ging bij mijn plaatsing op Twente op zoek naar een huisje. Ik heb daar net over de grens met Duitsland een huisje gekocht, dat werd gestookt met olie. Ik had drie grote olievaten in de kelder van 1500 liter elk. Dus ik zat op de olie. En toen de collega’s voor de eerste keer bier bij mij kwamen drinken, zagen ze mijn olievoorraad en toen was de naam oliesheikh, en later sheikh, al snel geboren.”

Je bent demovlieger. Wat houdt dat in?

“Het demoteam bestaat uit meerdere mensen, maar ik heb vorig jaar gevlogen en komend jaar zal dat ook het geval zijn. Als er vliegshows zijn in binnen- of buitenland, dan demonstreer ik de F-16 voor de Luchtmacht.”

Het gaat om zo’n dertig shows per jaar?

“Ja, dat klopt. Tijdens zo’n show laten we alle uitersten van de F-16 zien. Dat betekent dat we een keer zo langzaam mogelijk voorbij komen. Een keer niet zo snel mogelijk, maar net niet supersoon. Dan krijg je natuurlijk die mooie knal. Dat is bij 1100, 1200 kilometer per uur. En we laten de kleinste bocht zien die het vliegtuig kan maken. Al die dingen zijn gelinked in een spectaculair gebeuren. Dat, in combinatie met het indrukwekkende geluid, maakt de show tot elf minuten sensatie, en dat is het doel.”

Er is een soort kwaliteitscheck. Hoe gaat dat in zijn werk?

“Het demonstratievliegen is er puur om het vliegtuig zo scherp mogelijk neer te zetten zonder dat je daar gekke bewegingen bij ziet die er niet bij horen. Geen schoonheidsfoutjes. Zo strak mogelijk. Tijdens de training haal je er veel fouten uit omdat je zo nooit hebt leren vliegen. Daarbij spelen de coaches ook een belangrijke rol. Want die zien vanaf de grond alles wat je doet.”

Moet je show afgevinkt worden door iemand die zegt: “Dit mag het stempel van de Luchtmacht dragen”?

“Na onze trainingen, dat zijn die 27 vluchten die je moet maken, is er een officieel gebeuren, de acceptatiedemo. Dan komt de hoge baas van de Luchtmacht of een afgezant kijken, plus een testvlieger en mensen van het bureau Air Display. Er zit een hele delegatie komt kijken naar de show, omdat de F-16 demo best hoog aangeschreven staat. Mensen willen met eigen ogen zien wat ze rondsturen door Europa.”

Dan doe je examen?

“Ja, zo kun je het wel noemen. Als het goed gaat, als ze het mooi vinden, krijg je je display autorisation. Dat is het bewijs waarmee je bij een buitenlandse show kunt laten zien dat je aan de eisen voldoet en dat je geautoriseerd bent door de Luchtmacht om die show te vliegen.”

Ik heb zitten kijken naar een print out van manoeuvres in je show. Ik heb er een uitgezocht waarvan ik van je wilt horen hoe je die precies uitvoert. Grof gezegd kom je laag aan, je maakt een bocht en vliegt verder. Maar nu vanuit de cockpit.

“Je komt aan op de landingsbaan onder 45 graden, daar maak je met 200 knopen, dus zeg 400 kilometer per uur,je laatste bocht om je op te lijnen met de landingsbaan. Het landingsgestel staat al naar beneden, je hebt de wielen uit en uiteindelijk laat je de snelheid teruglopen tot zo’n 140 knopen om uiteindelijk een normale landing te maken. Met het verschil dat na touch-and-go, zodra je wielen de grond raken, de afterburner met de linkerhand meteen op volle kracht wordt gezet. Met de stick trek je het vliegtuig weer van de grond en op het moment dat je los bent, gaat meteen je gear hendel omhoog om het landingsgestel in te trekken. Je rolt ook meteen helling aan, links of rechts, afhankelijk van welke kant je de show aanvliegt, om de bocht in te gaan zetten. Je zit vlak boven de grond, maar je geeft zoveel helling dat je ook langzaam een klein beetje hoogte wint om terug te komen op 300 voet, dat de minimumhoogte is voor de demonstraties. Tijdens de bocht level je het vliegtuig af, en zorg je dat je nog meer helling aanrolt zodat het vliegtuig op dezelfde hoogte blijft. Je blijft nog steeds volledig met de stick naar achteren getrokken. De computer geeft je de maximale input die je kunt krijgen met de afterburner nog steeds volledig aan. Op dat moment zal het vliegtuig, doordat je continu veel energie vraagt door die bocht, niet verder accelereren. Het vliegtuig zal stabiliseren op ongeveer 220 knopen met volledige afterburner en de kleinste bochtstraal. Het ziet er spectaculair uit, maar voor de vlieger in de cockpit is het een momentje van uitrusten,want door die lage snelheid heb je weinig g-krachten. Je zit ongeveer op drie keer de zwaartekracht in die bocht. Dat duurt zo’n dertig seconden. Als je daar uit komt, staat de afterburner nog steeds in. Je rolt het vliegtuig met de vleugels recht, dus wings level.

Dit is maar een van de tien manoeuvres in de show, en dat gaat achter elkaar door. Dat is een absolute roller coaster.

“Zeker. Daarom moet je zo’n show, en we hebben er vier verschillende, absoluut kunnen dromen van seconde op seconde.”

Daarnaast is het natuurlijk zo dat je ook in Afghanistan vliegt.

“Natuurlijk. De hoofdtaak is het vliegtuig zo goed mogelijk bedienen en zo goed mogelijk zijn in het gooien van bommen en het afschieten van raketten om andere vliegtuigen neer te schieten. Daar is de machine natuurlijk voor ontworpen, en dat kan ‘ie ook fantastisch goed. Dat is de goal van een F-16, daar trainen we dagelijks voor. Daar liegen we niet over.”

Hoe ga je daar zelf mee om? Heb je bij een bombardement in Afghanistan een idee van wat je uitricht beneden?

“Je kunt je wel voorstellen wat een 500 pondsbom doet als je die afgooit op een huisje, of eventueel op mensen. Natuurlijk weet je dat. Als je dit vak gaat doen moet je daar van tevoren ook over nadenken. Je weet dat dat uiteindelijk kan gaan gebeuren. Als je dat niet wilt, moet je er niet aan gaan beginnen. Op het moment dat je ingeroepen wordt, bijvoorbeeld in Afghanistan, weet je dat er ook echt wel wat aan de hand is. Dan liggen onze eigen mensen onder vuur en die vragen niet zomaar willekeurig: gooi die school maar even plat. Het is natuurlijk allemaal weloverwogen.”

Dan ga jij er als piloot van uit: die order zal wel kloppen.

“Daar ga ik als piloot blind van uit. Ik kan niet zien wat er op de grond gebeurt. We praten over de radio met gekwalificeerd personeel dat ervoor is opgeleid om ons naar een doel te praten. Dus als hij zegt: dit is nodig, dan moet ik ervan uit gaan dat die man gelijk heeft. Dat is mijn plicht. Want als ik al ga twijfelen, achter mijn knopje, waar houdt het dan op? Dat is geen optie. Maar nog steeds ben je als vlieger de laatste die op het knopje drukt. En heb je ergens twijfel over, bijvoorbeeld dat inderdaad gezegd wordt: gooi die school met kinderen maar plat, dan ben je als laatste altijd nog…”

Is dat je wel eens gebeurd? Dat je twijfelde aan de opdracht?

“Dat is wel gebeurd. Niet zozeer dat het daadwerkelijk om een doel ging, maar wel dat mij gevraagd werd: misschien kun je hier even een bom gooien? Dat was dan niet door een Nederlandse operator, maar puur om even te kijken hoe de mensen in de buurt zouden reageren. En die hadden net onder vuur gelegen. Onze eigen mensen dan. Toen heb ik gezegd: weet je zeker dat je dat wilt? Het is misschien niet zo handig. Toen kwam hij terug en zei: ‘Dat is een goed punt. Misschien kunnen we het op een andere manier oplossen’. Maar je moet niet vergeten: die mensen liggen daar ook onder druk. Daarom is het belangrijk dat jij als laatste poppetje in de cockpit nog eens logisch nadenkt. Maar als er geen twijfel is, dan heb ik er geen moeite mee om op de knop te drukken. Sterker nog: dan ben ik blij dat ik heb kunnen helpen. En de mensen op de grond zijn heel blij dat je er bent.”

Wordt tijdens de werving duidelijk dat mensen voor zulke keuzes komen te staan?

“Ik zit natuurlijk niet bij werving. Maar de mensen die ik spreek, vertel ik dit luid en duidelijk. Ik heb het nooit als negatief ervaren en tijdens een uitzending schept het een bijzondere band met elkaar. Dat maak je in het dagelijks leven in Nederland niet mee. In die zin heb ik me er ook goed vermaakt. Het is een andere kant van de medaille. In het reclamespotje voor de open dagen, waarin ik zelf heb gespeeld, zeg ik ook: ‘je kunt uitgezonden worden’. Dat hoort erbij. Als je nu bij Defensie gaat, weet je voor 90 procent zeker dat je een uitzending gaat meemaken. Als je dat niet wilt, moet je het niet doen. Maar ik kan me als vlieger niet voorstellen dat je je daardoor laat tegenhouden. Het is een fantastische baan.”
Wie is Ralf Aarts?

Ralf ‘Sheikh’ Aarts komt uit Eindhoven en is 28 jaar oud. Op zijn veertiende maakte hij kennis met het zweefvliegen. Een passie was geboren. Direct na de havo ging Aarts in 1997 in dienst. Een jaar later stroomde hij in op de vliegopleiding en in 2000 haalde hij zijn militair brevet. Toen stapte hij in de F-16 en in 2001 werd hij vlieger. Ondertussen heeft hij 1255 vlieguren in de cockpit doorgebracht. In 2007 werd Aarts met zijn team van twee coaches, zeven technici en drie adviseurs, toegelaten als Demoteam van de Nederlandse Luchtmacht. Ook volgend jaar vliegt Aarts demonstraties. Twee stagiairs van de TU-Delft lopen stage bij het team.

www.f16demoteam.nl

++

Zie ook website TU

Posted in Delta.


0 Responses

Stay in touch with the conversation, subscribe to the RSS feed for comments on this post.

You must be logged in to post a comment.