Kunstklimaat

VROM.nl, december 2007

Kunstklimaat

Terwijl het ijs van de Noordpool sneller wegsmelt dan men heeft durven denken, weet de Nederlandse schaatser zich verzekerd van honderd dagen ijspret per jaar. We maken ons eigen klimaat, maar de gevolgen blijven niet uit.

Aan het eind van de zomer maakt het nationale sneeuw- en ijscentrum (NSIDC) van de universiteit van Colorado elk jaar bekend hoeveel ijs er in september nog op de Noordpool lag. En dit jaar was dat beroerd weinig: de helft minder dan in de jaren vijftig. In het persbericht sprak het centrum de vrees uit dat het point of no return gepasseerd was. Daarmee wordt de zelfversterkende terugkoppeling bedoeld van het afsmeltende poolijs. Wit ijs weerkaatst de zonnestraling, maar bij minder zeeijs neemt het donkere water de zonnewarmte beter op waardoor de temperatuur sneller stijgt wat op zijn beurt het afsmelten versterkt.

In Nederland hoeven we daar binnenkort niet meer van wakker te liggen want in Biddinghuizen legt men de laatste hand aan een vijf kilometer lange ijsbaan door de Flevopolder. Flevonice is een wereldattractie voor marathonschaatsers en garandeert 100 dagen schaatsplezier per jaar. 24 Koelmachines met een gezamenlijk vermogen van 9,6 megawatt staan daar voor in. Wie maalt er nog om zachte winters?

De opmars van het kunstklimaat houdt gelijke tred met de toenemende verstedelijking. Afgelopen jaar woonden er voor het eerst meer mensen in steden dan op het platteland. De meeste steden zijn onafzienbare betonwoestijnen waarin de inwoners ieder contact met de natuur hebben verloren. Hun hele leefomgeving is kunstmatig, net als het voedsel en in toenemende mate ook het klimaat. Subtropische zwemparadijzen, kunstijsbanen en sneeuwzekere indoor skihellingen overtreffen het wisselvallige origineel vaak in zekerheid, comfort en voorzieningen.

Het klimaat is maakbaar geworden. Wie wil, bezoekt in Arnhem het regenwoud, de savannen, de steenwoestijn en het mangrovebos in een middag. Waarom zou je verder reizen? Ski‘rs kunnen terecht in indoor skihallen, waarvan er wereldwijd al 25 geopend zijn, waaronder ‘s werelds grootste in ons eigen Landgraaf. In Tokio is onlangs een indoor hengelvijver geopend en in New York werkt men aan een overdekte jungle. Central Park is te gewoontjes.

Het sterkste staaltje van kunstklimaat biedt wel Dubai, waar je kunt ski‘n in de woestijn. Buiten is het 45 graden, binnen oefent Abdul zijn slalom. De foto’s van skidubai tonen ons tijdsbeeld: mannen in djellaba en tulband zweven in een stoeltjeslift over een nagebouwde alpenhut onder een blauwgrijze hemel met tal van spotjes als uitgegroeide sterren. Het kunstklimaat biedt een belevenis, en de belevenis is markt geworden. In de kelder loeien de koelmachines; energie voor de leuk.

Ver weg in het noorden voltrekt zich ondertussen stilletjes een ecologische ramp. En in Berlijn heeft het schattige ijsbeertje Knut van vorig jaar zich ontwikkeld tot een grauwe sacherijnige puber. Niet genoeg ijs.

copyright © Het Inzicht / Jos Wassink, 2007