Skip to content


Krasse Knarren: Dries Gisolf (68)

Hoogleraren gaan net als alle andere medewerkers met hun 65-ste met pensioen. Maar er zijn uitzonderingen. Deze week: expert in akoestische beeldvorming prof.dr.ir. Dries Gisolf (68).

De kamer bij technische natuurkunde ziet er opvallend helder en opgeruimd uit. Kleurig schilderijtje aan de muur boven een lege tafel. Nee, veel tijd brengt emeritus hoogleraar Gisolf hier niet door. De meeste tijd brengt hij bij YesDelft door, waar zijn start-up Delft Inversion is gehuisvest. Vandaag was hij er ook de hele dag, afgezien van een bezoek aan de garage en twee uur in de tandartsstoel. Over het aantal uren kan hij geen schatting maken. Vijf dagen, avonden en weekends – hoeveel is dat? “Wat is werken, wat is hobby? Daar zit bij mij geen verschil tussen. Ik doe gewoon wat me boeit.”

Gisolf mag 50-ste jaars zijn (in 1963 begon hij zijn studie aan de TH Delft), de emeritus hoogleraar maakt vooral de indruk van een jonge ondernemer.

Tot zijn 55-ste werkte Gisolf bij Shell en reisde de hele wereld over. Hij vond het fijn praktische bezig te zijn, en bleef toch ook een wetenschapper die zondagmiddag met een natuurkundeboek aan tafel zat. Langzaam ontwikkelde hij het idee dat de in praktijk gebruikte seismiek z’n grenzen had bereikt. De interpretatie van weerkaatsingen van geluidsgolven uit de ondergrond hangt af van de het gebruikte fysische model van de bodem. “Het waren simpele modellen met een paar aardlagen en grensvlakken. Daar is al 30 jaar niks aan veranderd.”

Op zijn 55-ste solliciteerde hij vanuit Nigeria als hoogleraar akoestische beeldvorming aan de TU. Die baan bood hem de mogelijkheid om zijn ideeën uit te werken voor een betere modellering en omgekeerd: een betere beeldvorming. “Het model is nu uitgebreid met meervoudige reflecties. De toepasbaarheid is daardoor groter en we kunnen het hele signaal gebruiken, terwijl we vroeger 10 procent gebruikten en 90 procent als ruis beschouwden. Dat is de doorbraak.”

Na zijn emeritaat in 2010 heeft Gisolf samen met twee oud-promovendi (dr.ir. Peter Haffinger en dr.ir. Panos Doulgeris) gewerkt aan het bedrijf Delft Inversion dat de verbeterde analyse van de seismiek als dienst aanbiedt aan olie- en gasbedrijven. Voor die tijd was Gisolf leider van de groep akoestische beeldvorming. Dat betekende stukken tekenen, personeelschef zijn, strategisch denken en je presenteren in de faculteit. “Ik ben blij dat ik dat heb kunnen laten vallen” zegt Gisolf. “Ik ben meteen met twee armen de techniek weer ingedoken.”

Qua ambities is Gisolf een praktisch man. Hij geeft niet veel om publicaties. Hij is meer gedreven door iets te bedenken en het dan ook te doen. Natuurlijk is het de bedoeling dat de start-up opbloeit, maar hoe groot het bedrijf moet worden, daar is Gisolf nog niet uit. “Iedereen zegt dat een bedrijf moet groeien. Ik geloof daar niet zo in. Als je groeit, dan veranderen de taken. In plaats van nieuwe dingen te bedenken en met klanten praten zit je dan weer te managen – en daar was ik nou net zo blij om van af te zijn.”

Een eindstreep is nog niet in zicht “zo lang het goed gaat en ik gezond blijf.” Een echt levensmotto heeft hij niet. Wel drukt hij studenten op het hart dat ze een echte vaardigheid moeten ontwikkelen, want daar kun je altijd mee aan de slag.

Dries Gisolf studeerde in 1971 af als natuurkundig ingenieur. In 1975 volgde zijn promotie in Utrecht. Een loopbaan bij Shell bracht hem via Rijswijk, Oman, Drenthe, Australië, Maleisië, Den Haag en Nigeria in 2000 terug naar Delft als hoogleraar. In 2010 ging hij met emeritaat. Ook muzikaal is hij actief: als trombonist in twee bigbands.

 

Posted in Artikelen, Delta, Krasse Knarren.