De Lege Zee

De Lege Zee
VPRO Noorderlicht / 25 min /1997
Kunnen visserijmodellen eigenlijk wel gebruikt worden om visserijbeleid op te baseren? Sinds in ’92 de kabeljauw voor de Canadese oostkust verdween is daar gerede twijfel aan. De onvoorspelbaarheid van de natuur, de onzekerheden in de bepalingen en de kortetermijn visie van de beleidsmakers maken een andere vorm van visserijbeleid noodzakelijk, meent de Schotse visserijbioloog Robin Cook. Verder komen Dr Sidney Holt en Willem Dekker (rivo) aan het woord.

Tekst van de uitzending:

 <tt>VPRO NOORDERLICHT
UITZENDING 28 SEPT 97
TITEL: DE LEGE ZEE </tt>

<tt>DR ROBIN COOK
FISHERY SCIENTIST
MARINE LABORATORY ABERDEEN
If you  re a young cod, one year old and alive, your chances in  making it to the age of four, when you  d be old enough to spawn, is  only 4%.</tt>

<tt>WILLEM DEKKER
VISSERIJBIOLOOG
RIVO IJMUIDEN
Ga je terugkijken, dan zie je dat we al jaren geleden gezegd hebben:  we hebben ergens een rooie grens getrokken, daar willen we niet  overheen. En we zijn er overheen.</tt>

<tt>DR SIDNEY HOLT
FISHERY SCIENTIST
We have to look for another way of managing fisheries. Playing with  the models is interesting science but it is not necessarily the  practical way of safely managing fisheries for the future.</tt>

<tt>POLYGOON ARCHIEF, 1947
IJmuiden leeft weer op. De trawlervloot telt nog slechts half zoveel  boten als voor de oorlog, maar de opbrengst is enorm. Per schip worden  soms 100.000 kilo vis aangevoerd en alleen aan haring komt in het  hoogseizoen anderhalf miljoen kilo per week binnen.
De haring gaat onmiddelijk naar de afslag. De vangstrijkdom is mede  het gevolg van het feit dat in de vijf oorlogsjaren vrijwel niet gevist  werd.</tt>

<tt>DR SIDNEY HOLT
The first job I was given when I started in 1947 was to try to see if  the fish in the North sea had increased as much as had been predicted  when there was no fishing.</tt>

<tt> I was a new boy from the city seeing fishing for the first time.  One of the images I had in Lowestoft was of a herring boats come in. And  particularly one day, they were racing for the market, the early  morning market, I was watching one of the herring boats come in through  the opening of the port. It was coming in like a submarine. It was so  loaded with fish, up to the gunners, completely overloaded, just went  down. That was what herring fishing used to be like.</tt>

<tt> And we found that, as predicted, the fish had increased by being  left for five years. The second part of my job was to try to see how we  could calculate how much fishing there should be so that there in the  future could always be steady catches without any collapse of the  stocks.
To do that, we build on work that had been done before the war. The  problem was to turn that into a way of actually calculating what we  could do to advice the countries around the North sea what they should  catch. And with my colleague Ray Beverton, we produced equations,  algebraic equations.
How we did that is perhaps best illustrated by a graph. First graph  is catch against stock, the amount of fish in the sea. It gives you a  curve like that. This is the stock when there is no fishing. But here is  where the catch has taken so much that there is no stock left. And in  between there is a maximum.
The second graph is again of the stock, we call it parents. They  ve  given birth to young. So here  s the number of young coming from the  parents. And we think we have a curve like this. Now we can draw another  graph. Here is the parent stock, the mature animals and here the young  coming from the parents and we have a curve that  s something like that.
We decided that for the plaice and haddock in the Northsea, we were  in a real situation somewhere around here and what we wanted to do was  to move towards this way to get bigger stock and bigger catch  but with  less boats and we wouldn  t have much change in the number of young.
Instead with failures of management, most stocks have gone down this  way towards the left. So you have smaller catches, smaller population  and smaller number of young. You can see because here it becomes steep.  It is potentially a catastrophic situation. You can have a collapse of  the sort.</tt>

<tt>WILLEM DEKKER
VISSERIJBIOLOOG RIVO, IJMUIDEN
Wij bepalen hoeveelheid vis in Noordzee om te kunnen adviseren aan de  regering, aan Brussel, over het viserijbeleid dat er gevoerd wordt.
Wij bepalen de dichtheid van visbestanden, de omvang van de  visbestanden in wezen op twee manieren. En die twee manieren vullen  elkaar aan. De eerste methodes zelf met een schip de zee op te gaan met  een ons bekend net en jaar in jaar uit daarmee op vaste plaatsen te  vissen. En de vangsten door te meten.
Hoe saai het ook is, hoe weinig vis je ook vangt of hoeveel vis je  ook vangt. Je gaat door standaard. Dat levert ons met name veel  informatie over de jonge vis. Oudere vis ook wel, maar veel minder.
De tweede methode die we gebruiken is dat we in feite zeggen de  belangrijkste doodsoorzaak voor vis is de visserij. Visserij weten we  vrij goed. Dat zijn mensen en die brengen vis op de wal.
Dus als wij ook op de wal staan en de vis waarnemen weten hoeveel ze  aanlanden, welke soorten ze aanlanden, weten hoe groot die vissen zijn,  welke geslachten ze hebben enz. Dan kunnen dus gaan terugrekenen wat er  daarvoor in zee gezeten heeft.
Je kunt het vergelijken met de visserij als overlijdensregister. Als  je het complete overlijdensregister in handen hebt kun je terugrekenen  wat er eigenlijk zat. Die twee geCOMbineerd, aan de ene kant de  visserijafslag en de aanlanding van vissers levert het meest eenduidige  en exacte antwoord op. Aan de andere kant onze eigen  bemonsteringstochten op zee leveren alleen maar een relatief getal. Nou  heb ik twee dingen bij elkaar. Ik heb een relatieve maat en ik heb uit  die visserij terugrekenend een absolute maat en dan kan ik die twee  koppelen.
En dan kun je de vervolgstap maken en zeggen: Œik vang nou heel weinig  jonge kabeljauw, dus hoef ik de volgende jaren ook niet te rekenen dat  er in de markt, in de commerciële visserij noemenswaardig kabeljauw  gevangen gaat worden. Er is gewoon heel weinig.</tt>

<tt>MICK EASEY
SCIENTIFIC OFFICER
MARINE LABORATORY LOWESTOFT
These are the otoliths of the fish I  m taking out. They  re part of  the ear system. They help with balancing and detect movement in the  water. This is how we tell the age of the fish.
They have rings in the same way as the rings of a tree. There  s  summer growth and winter growth and counting each pair of rings would be  one years growth. This will be just over two years old.
Most of the fish are caught between two and three years old.
Cod matures round about two to three or four years old, so quite a large  proportion of fish this size wouldn  t have spawned.</tt>

<tt>WILLEM DEKKER
En dat is niet alleen bij kabeljauw, maar dat is bij vele vissoorten.  Dat is de kern van wat wij groei-overbevissing noemen: de dieren pakken  op een lengte op een leeftijd dat ze gewoon nog niet zo groot zijn als  eigenlijk voordelig zou zijn.</tt>

<tt>DR SIDNEY HOLT
Too much fishing means the catches are going down catastrophically  and the number of parents are going down catastrophically. And the  number of young coming from the parents are going down catastrophically.  So you have a situation for a complete collapse of the fishery such has  happened with the herring a few years ago, such as is now happening  with the cod in the North Atlantic.</tt>

<tt>COMMENTAAR
In 1992 voltrok zich voor de Canadese oostkust het grootste drama uit  de visserijgeschiedenis. De legendarische visserijgronden voor  Newfoundland bleken leeggevist. Œs Werelds grootste kabeljauwpopulatie  was verdwenen, met als gevolg een volledig vangstverbod.</tt>

<tt>VISSERIJMINISTER CANADA
(ARCHIEF NATIONAL FILMBOARD OF CANADA)
I  ve decided that effective at midnight tonight, there will be a  moratorium on harvesting of northern cod until the spring of 1994.</tt>

<tt>COMMENTAAR
Maar de crisis duurt voort tot op de huidige dag en heeft  veertigduizend mensen van hun baan beroofd. De crisis was het  definitieve faillissement van visserijbeleid gebaseerd op  populatiemodellen.</tt>

<tt>WILLEM DEKKER
Als je voor de Newfounland kabeljauwcrisis gezegd had: Œzijn de  visserijmodellen zo goed dat we beheer kunnen plegen dan had iedereen  geroepen: JAHA, kan. En dan blijkt op gegeven moment dat de marges toch  niet zo smal zijn als dat je hoopte. </tt>

<tt>DR SIDNEY HOLT
One thing is that managers didn  t take much note of the scientists.  But knowing this, scientists often gave advice that they thought the  managers would accept. So they were not so conservative as their  scientists said they should be. So they would go towards. But you can  t  compromise with nature. So there was a failure of science there. </tt>

<tt>COMMENTAAR
De wetenschap mag dan haar lesje geleerd hebben van de Canadese  kabeljauwcrisis, maar aan visserijbeleid is er nog niets veranderd. In  een poging duidelijk te maken dat de kabeljauw ook hier gevaar loopt,  publiceerde de Schotse visserijbioloog Robin Cook een artikel in NATURE.  Hierin betoogt hij dat de Noordzee kabeljauw op instorten staat.</tt>

<tt>DR ROBIN COOK
FISHERY SCIENTIST
MARINE LABORATORY ABERDEEN
Perhaps I can explain the problem with this little diagram here.  Normally we would expect for example the number of fish in the sea to be  related to the number of young they can produce.
But as you can see, these are what we would actually observe when and  counted the number of fish in the sea. And although they might follow  this line, the actual observed points are scattered to a large degree  around the line. So the line tells us what we may expect but the reality  is something rather different. And that variability is due to things we  cannot predict. It  s due to things like how well the eggs survive in  the sea and that may be due to currents and temperature and so on.
Clearly there is a lot of uncertainty but if I go back to this  picture here, one thing that we can be certain about is in this corner  here. If there  s no stock, there  s no recruitment. And although we  cannot predict these exact points in advance, this line does describe  what we would expect on average. And basically what this says is down in  this corner we  ll get less recruitment than up here. If we have a lot  of stocksize, on average we  ll get a lot more recruits.
Now in the last ten years or so, the cod stock has been at a low  level and we  ve had low recruitment combined with a high exploitation  rate, which means we  re going to stay down in this corner and we risk  going down to where there  s no stock size.</tt>

<tt>WILLEM DEKKER
Het was geen verrassing. Voor mensen in wetenschappelijke kringen,  voor zelfs mensen in beleidsadviseringen was het geen verrassing. Het is  een beeld dat we al jaren kennen, wat al jaren lang via de geëigende  kanalen doorgeven is maar wat op de een of andere manier in het  politieke krachtenspel niet tot actie leidde. In feite wat begin dit  jaar gebeurd is, is dat ietwat te doorbreken en te zeggen: Jongens,  horen jullie nu wel wat we met z  n allen zeggen. Maar het was geen  verrassing.</tt>

<tt>DR SIDNEY HOLT
I don  t think we have to stop this kind of modelling but we do have  to do more than just model the fish-population or even the biological  situation. We have to model the actual process of management. We have to  be more like engineers than scientists and talk about the human side of  this. The way the fisheries work and the way you manage the fishery and  that doesn  t depend just on the biology of the fish. It doesn  t even  depend mainly on the biology of the fish. </tt>

<tt> It was in the IWC that regulates international whaling that it  became clear that the old methods were not working. We were so uncertain  about everything: death rate of whales, reproductive rates, catch  statistics were not good. Many things. So we had to find a way of  dealing with these enormous uncertainty.
And a group of scientist came forward with an idea which was not to  concentrate on trying to make better models of the population of whales  or better estimates of the variables but to model the whole process of  managing, setting catch quota, watching what happened and so on. And  that  s the model.
The way of doing this, is to invent a method of calculating catch  quota for next year which will meet the objectives in some sort of  compromised way and testing that out with a computer with all different  values of every variable in the model.
But there  s a price to be paid for this. That is that the managers  have to commit themselves to apply the procedure and staying with it. It   s like someone gambling. He  s got to gain play and stay with it  whatever happens next year you know. </tt>

<tt>COMMENTAAR
Zou de brede aanpak die door de International Whaling Commission  ontwikkeld werd een oplossing kunnen bieden voor de crisis in het  visserijbeleid?
In het Engelse vissersplaatsje Lowestoft werkt men er aan. In dit  laboratorium ontwikkelden Sidney Holt en Ray Beverton vijftig jaar  geleden het eerste visserijmodel. Nu wordt er gewerkt aan een nieuw  visserijbeheerssysteem naar het voorbeeld van de International Whaling  Commission. Aan het hoofd van de zogenaamde Fisheries Systems Modelling  Group staat Dr Kevin Stokes.</tt>

<tt>DR KEVIN STOKES
FISHERY SYSTEMS MODELLER
MARINE LABORATORY LOWESTOFT
In our models we try to model the system that produces the data  production. We model the assessment data itself and we also model the  decision masking based on what comes out of the assessments. We also  model the feedback that occurs when the decision is implemented it  affects fishermen  s behaviour and that of course affects the underlying  system.
So we get a range of outcomes for every one simulation, it  s not a  single set of numbers. Because we collect many numbers for each  simulation.
We  re trying to determine what are the best decision rules to meet  our objectives, given the understanding of the system. And understanding  is what we get through our science.
It  s not, if you like, hard physics or hard biology, but we  re  dealing with a system which includes human beings as that catch fish,  human beings as they make decisions and who have goals in life, who want  to achieve certain ends.
If there  s a willingness internationally to put the effort in, on  certain fisheries, then, in a matter of the next few years, we could  have good management procedures up and running. Implementing them of  course and keeping to the implementation is quite another matter. Not  necessarily a scientific one.</tt>

<tt>DR ROBIN COOK
In dealing with the IWC-type procedure you explicitly take into  account all the uncertainties that you think exist and you can make the  kind of forecast which may not be a prediction of precisely how big the  stock will be, but you can predict the kind of catch which will be safe  in terms of the exploitation rate of the stock. So that  s where the IWC  procedure can be helpful. </tt>

<tt>WILLEM DEKKER
We weten nu dat onze getalsmatige aanpak van hoeveel vis zit er en  welke risico  s loop je, toch tot een eindsituatie leidt die we niet  willen met z  n allen. Die de maatschappij niet wil. Nou dan gaan we een  stap verder. Ik kan niet overzien of wat Kevin nu aan het doen is  voldoende is, maar het is wel een van de noodzakelijke stappen om verder  te komen. </tt>

<tt>SIDNEY HOLT
You just need to have a management authority that stays with the  rules for at least several decades. That  s politically the most  difficult thing to see, to imagine that we can deal with. That we have a  management of a natural system which is a long term and not constantly  distracted along the way from its long term goals.</tt>

<tt>CAMERA        Piotr Kukla
GELUID        Bert van den Dungen
MONTAGE        Andries Udink
REGIE        Jos Wassink</tt>

<tt>EINDREDACTIE    Rob van Hattum
PRODUKTIE        Karin Spiegel
Madelein Somer</tt>

<tt>&lt;EINDE&gt;</tt>

copyright  � Het Inzicht / Jos Wassink, 1998

English version –>