Beleid

VROM.nl, januari 2006

Beleid

Hier maak ik me niet geliefd mee, maar zodra ik het woord ‘beleid’ hoor, moet ik vreselijk gapen. Sorry, het is niet anders. Tegenstrijdige maatregelen daarentegen jeuken en zetten aan tot schrijven.

Vorige week werd het elfde wereldcongres over beperking van broeikasgassen in Montreal afgesloten. Het jaarlijkse evenement is een politiek spel geworden dat draait om scenario’s -het een nog zwarter dan het ander- reductiepercentages en good guys (Europa) versus bad guys (Amerika vooral). Nederland mag zich in dit circus graag voorstander tonen van CO2-beperking en is lekker op weg met de Kyotoverplichtingen.

Eenmaal thuis echter komt er van dat klimaatenthousiasme maar weinig terecht. Neem nu de energiecompensatie van 35 euro, waar het kabinet bijkans over struikelde. Ik snap daar niks van. Als je serieus wilt dat de CO2-uitstoot vermindert is het juist goed dat brandstof duurder wordt. Dat moet je helemaal niet compenseren. Laat de consumens alvast maar wennen aan stijgende energieprijzen. Het ergste moet nog komen, zou Schopenhauer zeggen. Ik hoorde onlangs dat pomphouders door de gestegen benzineprijzen voor het eerst minder omzet draaiden. Dat is, behalve voor de pomphouders dan, goed nieuws, want er worden minder kilometers gemaakt. Ik snap dus niks van het principe van de energiecompensatie, noch van de hoogte. De energiebedrijven verwachten volgend jaar namelijk een gemiddelde stijging van 150 euro per huishouden. In verhouding is 35 euro dan wel een zuinig gebaar.

Nog meer goed nieuws van de pomp. In Leeuwarden opent volgend jaar een tankstation voor biobrandstof, gemaakt uit koolzaadolie. Maar dat kan alleen een succes worden als men accijnsvrijstelling krijgt.

Begin november vond er een congres over plaats over duurzame transportbrandstoffen, waar het enthousiasme vanaf straalde. Twee jonge knullen, Sanders Ansems en Johan Roos, toonden de terreinwagen waarmee ze begin januari vanuit Den Haag zullen vertrekken naar Peking. Een lange, maar CO2-vrije tocht doordat de jeep op puur plantaardige olie (PPO) rijdt. (Biobrandstof heet CO2-neutraal omdat het gewas net zoveel CO2 opneemt als dat er bij verbranding vrijkomt). Tanken is geen probleem, want overal is wel zonnebloemolie of olijfolie te verkrijgen. Alleen in Nederland moet je daarmee uitkijken, want dat mag hier namelijk niet en de geur verraadt je.

Maar in Duitsland is biobrandstof een groot succes. Overal stralen de gele koolzaadvelden je tegemoet, en er is een hele tak van industrie ontstaan die dieselauto’s uitrust voor het gebruik van plantaardige olie. Al meer dan 10.000 automobilisten hebben daarvoor gekozen omdat de biobrandstof met 70 cent per liter goedkoper is dan diesel. Maar zodra er accijns over geheven wordt, valt het prijsvoordeel weg en komt biobrandstof niet van de grond.

Op het congres kreeg ik de indruk dat de techniek en de brandstof er klaar voor zijn, evenals ondernemers en afnemers. Iedereen wacht nu op het verlossende woord uit Den Haag. Ik zou denken dat accijnsvrije biobrandstof uitstekend past in een integraal klimaaatbeleid. Vermoedelijk komt daar weinig van terecht door de verdeling over de verschillende departementen (VROM, EZ, financie‘n en verkeer). Maar, zoals gezegd, ‘beleid’ is niet mijn sterkste punt.

de tocht naar China is te volgen op www.owneyesexperience.nl

copyright © Het Inzicht / Jos Wassink, 2006