Skip to content


‘Ik hoorde er niet echt bij’

Foto: Tomas van Dijk

Dr.ir. Tom Jönsthövel is een dubbeltalent. Hij promoveerde op de numerieke modellering van composiete materialen met brokken (denk aan asfalt), maar maakte ondertussen ook een cd en deed een theatertour.

Gisteren ben je gepromoveerd, eind vorig jaar zette je een gedicht van Nobelprijswinnaar Tomas Tranströmer op muziek. Wat ligt je beter?
“In mijn bachelor twijfelde ik nogal. Ik studeerde wiskunde in Eindhoven, maar dat was niet mijn plek. Toen ben ik naar Delft gegaan, maar in het tweede jaar zei ik tegen mijn ouders: ‘pap en mam, ik wil naar het conservatorium, want als wiskundige word ik niet gelukkig.’ We hebben er toen veel over nagedacht. Mijn vader is een goede muzikant en ik heb wat musici in de familie, dus ik had wel een idee hoe een toekomst als muzikant eruit kan zien. En wat de minder leuke kanten eraan zijn. Ik speelde in die tijd in Rotterdam in bandjes en met studenten van het conservatorium. Maar ik hoorde er niet echt bij, want ik had een dagtaak aan die studie.”

Maar na je studie ben je toch gaan promoveren.
“Dat komt doordat ik na mijn master bij een IT-bedrijf ben gaan werken. Bij Oracle, wat ik iedereen kan afraden. Ik ben daar heel slecht behandeld. Ik kon er pas na een half jaar weer weg. Voor muziek was helemaal geen tijd meer en de baan als IT-consultant was weinig uitdagend. Daarom wilde ik terug naar de universiteit, want dat gaf veel vrijheid. Ik kon goed aan mijn muziek werken omdat ik de juiste mensen tegenkwam.”

Je hebt vorig jaar het gedicht ‘Blue House’ van Nobelprijswinaar Thomas Tranströmer op muziek gezet. Hoe is dat gegaan?
“Ik zat voor het laatste deel van mijn promotieonderzoek vijf weken bij professor Scott MacLachlan van de Tufts University in Boston. Ik had woonruimte gevonden bij de schrijver Steven Ford Brown. Het klikte tussen ons. We hadden discussies over de Amerikaanse politiek, literatuur en we luisterden naar muziek. Hij vertaalde al heel lang buitenlandse poëzie naar het Engels, ondermeer van Tomas Tranströmer – een Zweed waar tot vorig jaar maar weinig mensen van gehoord hadden. Ze raakten bevriend en Steven heeft een website voor Tranströmer gemaakt (www.tomastranstromer.net, red.). Toen Tranströmer afgelopen oktober de Nobelprijs voor literatuur kreeg, verschenen er opeens dagelijks 70 duizend bezoekers op de site. Steven wilde iets bijzonders doen, en vroeg me om een beroemd gedicht van Tranströmer op muziek te zetten.”

Je promotie is nu afgerond, dus aan de vrijheid en het combineren komt een einde. Hoe ga je nu verder? Wiskunde, muziek of toch alle twee?
“Nu eerst even wiskunde. Het optreden op mijn promotiefeest gisteren was een afsluiting van een periode. Ik heb een cd gemaakt, ik heb een theatertournee gedaan met Louise Korthals (winnares Amsterdams Kleinkunst Festival, red). Dat was geweldig, maar nu wil ik me focussen op de wiskunde. Ik ga aan het eind van de maand naar Oxford om bij Schlumberger te werken op een kruisvlak van wiskunde, fysica en geotechnologie. En vorige week was ik ook in Abu Dhabi voor een positie als assistent-professor aan de universiteit daar. Wie weet wat daaruit komt.”

Beluister het gedicht op bit.ly/jonsthovel
Beluister de muziek gespeeld tijdens promotie soundcloud.com/tomjonst/sets/closure

T.B. Jönsthövel, ‘The Deflated Preconditioned Conjugate Gradient Method Applied to Composite Materials’, promotor prof.dr.ir. Cees Vuik (EWI), 1 februari 2012.

 

Posted in Artikelen, Delta.

Tagged with , , , .