Skip to content


Riooljournalistiek

VROM.nl, 2008-05

De klachten lieten niet lang op zich wachten in Korendijk, vertelt Henri van der Glas van de afdeling beleid en projecten. Na een forse regenbui was de vijver in het nieuwbouwwijkje onder Spijkenisse inktzwart geworden en verspreidde een ondraaglijke stank.

De gemeente liet op klachten van de bewoners de vijver doorspoelen en hoopte dat daarmee de problemen uit de wereld waren. Maar helaas, een half jaar later brak er in de zomer een algenplaag uit waardoor het water mosterdgeel werd en wederom enorm begon te stinken. “Er was rioolslib in de vijver terechtgekomen en dat was voedsel voor de algen,” weet Van der Glas nu. Het wijkje was, zoals zoveel nieuwbouwwijken uitgerust met een dubbel rioolsysteem. Een voor schoon regenwater en een voor vuil rioolwater. Wie het weet, ziet een S en een V op de putdeksels staan. Maar kennelijk kwam er toch rioolwater in het regenwatersysteem terecht en zo ook in de vijver. Ergens zat een verkeerde aansluiting. Niet zo verwonderlijk, vindt Van der Glas. De kavels zijn los uitgegeven en verschillende aannemers waren er aan het werk. Als er dan twee buizen uit een woning komen die op twee rioolbuizen aangesloten moeten worden, is een fout snel gemaakt. Alleen weet niemand waar. De gemeente zag geen andere oplossing dan beide systemen samen te voegen en het geheel naar de rioolwaterzuivering te leiden. Dat is jammer, want zo krijgt de rioolwaterzuivering enorme plenzen regenwater te verwerken, die ook daar tot problemen en overstromingen kunnen leiden.

Het idee van gescheiden rioolsystemen leek dan ook een goed idee, toen het 35 jaar geleden alweer voor het eerst werd toegepast. Tegenwoordig is het de standaard voor nieuwbouwwijken, maar het systeem is kwetsbaar: één verkeerde aansluiting kan de hele investering teniet doen. Je zou dus graag willen weten waar de fout zit, maar daar was tot voor kort geen antwoord op te krijgen.

Dat lijkt nu veranderd. Een team van waterbouwkundigen van de TU Delft deed in maart metingen met een glasvezelkabel in het regenwaterriool van Eindhoven en Korendijk. De glasvezel is gevoelig voor temperatuur en op een monitor is over de hele afstand tot vijf kilometer de temperatuur op een tiende graad nauwkeurig af te lezen. In Eindhoven deden de onderzoekers twee weken lang iedere 30 seconden een meting. Het resultaat was hilarisch. “We zagen iedere avond om elf uur de vaatwasser aan gaan,” vertelt waterbouwkundige Olivier Hoes. Maar belangrijker was dat het team op twee meter nauwkeurig kon aangeven waar het vuile water van de woning in de regenleiding terecht kwam. Dat succes hopen ze in Korendijk te herhalen. Van der Glas is benieuwd om hoeveel aansluitingen het gaat, en of het haalbaar is de fouten te herstellen. Toch is het onzeker of deze techniek standaard gaat worden toegepast. Dat gebeurt namelijk pas als zulke inspecties voor rioolservices een lonend onderzoek gaat worden. Het lijkt mij dat, nu de techniek ervoor bestaat, een inspectie van het schoonwatersysteem verplicht moet worden bij de oplevering.

copyright © Het Inzicht / Jos Wassink, 2008

Posted in VROM.


0 Responses

Stay in touch with the conversation, subscribe to the RSS feed for comments on this post.

You must be logged in to post a comment.